ครั้นจรดลายหมึกทาบก็วาบไหว
เอยหัวใจให้หวั่นเกรงผันผวน
ถ้อยคำพลั้งผิดพลาดอาจคล้ายตรวน
มัดใจให้กระอักกระอวน ซวนเซครัน
จึงได้เพียงตริตรองกลั่นกรองสาร
ทบทวนกานท์กลั่นคำอย่างรังสรรค์
ลงสู่เหย้าอุทยานสร้างงานบรรณ
ด้วยใจนั้นมั่นรักในร้อยกรอง
แม้นอุษณรัศมีริบหรี่แสง
แต่ใจยังมิแล้งสิ้นแสงส่อง
ด้วยยังแสงจากใจเพื่อนนามพันทอง
คอยประคองส่องทางให้กล้าเดิน
เอยหัวใจให้หวั่นเกรงผันผวน
ถ้อยคำพลั้งผิดพลาดอาจคล้ายตรวน
มัดใจให้กระอักกระอวน ซวนเซครัน
จึงได้เพียงตริตรองกลั่นกรองสาร
ทบทวนกานท์กลั่นคำอย่างรังสรรค์
ลงสู่เหย้าอุทยานสร้างงานบรรณ
ด้วยใจนั้นมั่นรักในร้อยกรอง
แม้นอุษณรัศมีริบหรี่แสง
แต่ใจยังมิแล้งสิ้นแสงส่อง
ด้วยยังแสงจากใจเพื่อนนามพันทอง
คอยประคองส่องทางให้กล้าเดิน
สุวรรณข้ามหน้ามนไปคนหนึ่ง
ยังคิดถึงแต่ว่าตั้งท่าเขิน
นามแน่นอนนิ่งนานขานชื่อ "เนิน"
จำรายไว้พอเพลินนะสุวรรณ