อ่านบทกลอน...นงไพร...ใจเต้นตุ๊บ
ดั่งค้อนทุบ...อก "เปรี้ยง!" ร้องเสียงหลง
ต้องยาแฝดพิษเสน่ห์...เล่ห์อนงค์
พะว้าพะวง...ป่วนปั่น...สั่นดวงมาน
รจิตถ้อยส่งหา...ประภาพักตร์
ภาษารัก...อาจจืด...ชืดความหวาน
ตามประสาหนุ่มเปลี่ยว...มิเชี่ยวชาญ
วิธีการ...เรียงพจน์...สะกดอร
หวังแค่เมื่อยาใจ...ได้พินิจ
มิสะอิดมิสะเอียน...อาเจียนก่อน
ช่วยอ่านจนครบถ้วนสำนวนกลอน
ที่เรียมอ้อน...ลัดฟ้า...ไปหาเธอ
แม้นมิรัก...มิเป็นไร...ไม่ช้ำชอก
ขอสิทธิ์หยอก...งามขำ...สม่ำเสมอ
เพียงได้คล้องลำนำมาบำเรอ
เป็นบทเพ้อ...ป่วนป่วน...กวนอารมณ์
ศรีเปรื่อง
๒๒ พ.ย. ๒๕๕๖
ดั่งค้อนทุบ...อก "เปรี้ยง!" ร้องเสียงหลง
ต้องยาแฝดพิษเสน่ห์...เล่ห์อนงค์
พะว้าพะวง...ป่วนปั่น...สั่นดวงมาน
รจิตถ้อยส่งหา...ประภาพักตร์
ภาษารัก...อาจจืด...ชืดความหวาน
ตามประสาหนุ่มเปลี่ยว...มิเชี่ยวชาญ
วิธีการ...เรียงพจน์...สะกดอร
หวังแค่เมื่อยาใจ...ได้พินิจ
มิสะอิดมิสะเอียน...อาเจียนก่อน
ช่วยอ่านจนครบถ้วนสำนวนกลอน
ที่เรียมอ้อน...ลัดฟ้า...ไปหาเธอ
แม้นมิรัก...มิเป็นไร...ไม่ช้ำชอก
ขอสิทธิ์หยอก...งามขำ...สม่ำเสมอ
เพียงได้คล้องลำนำมาบำเรอ
เป็นบทเพ้อ...ป่วนป่วน...กวนอารมณ์
ศรีเปรื่อง
๒๒ พ.ย. ๒๕๕๖
กลั้น!!สะอิดสะเอียนอาเจียนไว้
กลอนสีบทบาดฤทัยหัวใจถล่ม
อาวุธใดไหนเล่าเท่าคำคม
ขอชื่นชมเชิงชั้นขั้นอาจารย์
พกยาดองสองไห..ใช่ยาแฝด
สุดจะsadโศกศัลย์เมื่อฉันอ่าน
เสน่ห์ฉันถูกจำนำ ทิ้งตั้งนาน
พึ่งหัดเขียนคำหวานเมื่อวานนี้
กลอนฉันหากสะเอียน..อาเจียนได้
มอบยาดองสองไห..ให้ท่านศรีฯ
รักหรือไม่ให้คอยสักร้อยปี
ร่างไม่ซี้เสียก่อนวอนจงคอย
---สะเลเต---
ขำๆๆนะคะพี่