มองสายชล วนเลี้ยว ที่เชี่ยวไหล
มิช่วยใจ หลุดจาก ซากรักถม
ยิ่งรักมาก ห้ามใจ ให้โง่งม
กลายเป็นปม รสฝาด ให้หวาดกลัว
จะอิงแสง แจ้งสว่าง จากทางไหน
สุดหนาวใจ มิกระจ่าง ทางสลัว
กิเลสคล้อย ร้อยตัณหา มาพันพัว
ช่างมืดมัว ให้คิด ยามนิทรา
คล้ายหนาวร้อน นอนไม่หลับ กระสับส่าย
อุ่นเพียงกาย แต่ใจ ให้ผวา
กมลป่วย ด้วยรัก ปักชีวา
อยากรักษา ทางแก้..แต่ไม่มี
หนึ่งโสม
มิช่วยใจ หลุดจาก ซากรักถม
ยิ่งรักมาก ห้ามใจ ให้โง่งม
กลายเป็นปม รสฝาด ให้หวาดกลัว
จะอิงแสง แจ้งสว่าง จากทางไหน
สุดหนาวใจ มิกระจ่าง ทางสลัว
กิเลสคล้อย ร้อยตัณหา มาพันพัว
ช่างมืดมัว ให้คิด ยามนิทรา
คล้ายหนาวร้อน นอนไม่หลับ กระสับส่าย
อุ่นเพียงกาย แต่ใจ ให้ผวา
กมลป่วย ด้วยรัก ปักชีวา
อยากรักษา ทางแก้..แต่ไม่มี
หนึ่งโสม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
