แด่เกลอเก่า
(อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑)
เกริ่น...
คิดถึงอดีตดนู เอ๊าะเอ๊าะอยู่ ณ มัธยม
หนึ่งมิตรสนิทชม อุระซึ้งคนึงเสมอ
จึ่งขอรจิตฉัน- ทะนิพันธะยอเกลอ
กรองกลั่นสำนวนเสนอ พจะแนวประเทิงมาน
"น้ำใจสหายข้า ฯ นภหล้าก็ห่อนปาน
ซื่อสัตย์สมัครสมาน สุขะทุกข์ก็เคียงเดิน
เป็นคู่สมองคิด สุหฤทะจำเริญ
เรื่องใด ฤ จักเกิน ทวิมิตรพินิจไข
ร่วมเรียนและศึกษา วิทยาวิชาไกร
แข่งขันประชันชัย ชนะแลกขนมปัง
บางคราวก็เคืองขัด ปะทะหมัดประลองพลัง
หายขุ่นมิคิดชัง ภณะขออภัยกัน
พลาดพลั้งกระทำผิด ปิยะมิตรก็เตือนพลัน
คอยผลักและคอยดัน มิตระสู่วิถีควร
บนบานอมรให้ สขิได้ประสบมวล-
ความสุขสนุกกระสรวล ภยะร้ายมิกรายเยือน" (๗๐๐)
ศรีเปรื่อง
๒๐ พ.ย. ๒๕๕๖
ปล.
ขออนุญาตใส่ ะ ที่ท้ายบางคำ เพื่อสื่อถึงแนวทางการอ่านครับ
ดนู = ผม, ข้าพเจ้า
เอ๊าะเอ๊าะ (แสลง) = วัยรุ่น
ภณะ = กล่าว, พูด, บอก
สุหฤท, สขิ = เพื่อน
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
27 พฤศจิกายน 2024, 12:18:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: เชิญบ้าง.......เชิญแต่งฉันท์พันบท......โดยใช้เวลาสักสิบปีน่าจะพอ (อ่าน 209794 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: