ด้วยคืนนี้ไม่มีเขาจึงเหงาง่วง
เขาไม่ห่วงเราแล้วมีแววสั้น
ทางรักเราเขาห่างเป็นทางตัน
คงจะไม่มีวันหวนคืนมา
วันเพ็ญเดือนสิบสองน้ำนองฝั่ง
เขาไปนั่งลอยกระทงตรงริมท่า
อธิษฐานร่วมกันต่อจันทรา
ให้คงคาเป็นสักขีว่ามีกัน
ในคืนนี้แสนเหงาปวดร้าวหนัก
เพราะโดนหักดวงใจพาไหวหวั่น
ดั่งดวงใจของเราไร้เงาจันทร์
ขอจอมขวัญไปดีเถิดที่รัก
“ไพร พนาวัลย์”
ด้วยคืนนี้ มีเหงา เฝ้าเป็นเพื่อน
งามแสงเดือน เตือนใจ ให้ประจักษ์
ธรรมชาติ ซื้อตรง มั่นคงนัก
แต่ความรัก เปลี่ยนไป ไม่แน่นอน
วันเพ็ญเดือน สิบสอง ช้ำมองหม่น
เห็นผู้คน เกลื่อนตา หน้าสลอน
ต่างเคียงคู่ คลอเคล้า พร่ำเว้าวอน
ยกมือหย่อน กระทง ลงธารา
ในคืนนี้ ฉันเหงา เศร้าใจหนัก
ด้วยคนรัก ลาไกล ไม่ห่วงหา
สุดจะข่ม ดวงใจ ให้หลับตา
พึ่งเหล้ายา พาเมา ให้เหงาคลาย
ชลนา ทิชากร
งามแสงเดือน เตือนใจ ให้ประจักษ์
ธรรมชาติ ซื้อตรง มั่นคงนัก
แต่ความรัก เปลี่ยนไป ไม่แน่นอน
วันเพ็ญเดือน สิบสอง ช้ำมองหม่น
เห็นผู้คน เกลื่อนตา หน้าสลอน
ต่างเคียงคู่ คลอเคล้า พร่ำเว้าวอน
ยกมือหย่อน กระทง ลงธารา
ในคืนนี้ ฉันเหงา เศร้าใจหนัก
ด้วยคนรัก ลาไกล ไม่ห่วงหา
สุดจะข่ม ดวงใจ ให้หลับตา
พึ่งเหล้ายา พาเมา ให้เหงาคลาย
ชลนา ทิชากร