ชลสินธุ์รินไหลสาดสายสั่ง
ล้นหลากหลั่งคลั่งเคลื่อนเลื่อนสู่ส่ง
แฉกช่องเชี่ยวเกรียวกราด วนวาดวง
หลั่นรอนลงทรงกับทรุด..ไร้จุดยืน
เดือนสิบสองล่องรี่ วารีลด
แสนสลดหดห่างไร้ทางฝืน
ไยรีบล่องเร็วล้ำสุดกล้ำกลืน
มิย้อนคืนเลยธาร...หรือการลา
เพลาขึ้น อืดอ่อย...ทยอยเพิ่ม
รับแรกเริ่มเติมตักจักหรรษา
พิลาสล้ำฉ่ำผลชลนา
ชุบชีวา ผาสุขปลุกกมล
ความรักฉันนั้นหรือ...คือสายน้ำ
แรกดื่มด่ำฉ่ำใสไร้เหตุผล
ค่อยกอบก่อต่อเติมจนเพิ่มล้น
น่าฉงน ปรนไปไม่ยืนนาน
ถึงคราหยุดสุดวิสัย...ห้ามได้หรือ
ยึดยั้งยื้อ เยี่ยงไรเมื่อไร้ฐาน
ของเหลวไหลไร้รอยแม้คอยต้าน
อยาก..ทัดทานปานใดจนใจจริง
นทีล่อง ท่องลงไม่คงที่
มิใยดีที่เคียงเคยเรียงสิง
กระทงน้อยลอยไว..ไร้ที่อิง
ฝากรักทิ้งลงทะเล..อย่าเขว...อีกนะใจ
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
