ด้วยคืนนี้ไม่มีเขาจึงเหงาง่วง
เขาไม่ห่วงเราแล้วมีแววสั้น
ทางรักเราเขาห่างเป็นทางตัน
คงจะไม่มีวันหวนคืนมา
วันเพ็ญเดือนสิบสองน้ำนองฝั่ง
เขาไปนั่งลอยกระทงตรงริมท่า
อธิษฐานร่วมกันต่อจันทรา
ให้คงคาเป็นสักขีว่ามีกัน
ในคืนนี้แสนเหงาปวดร้าวหนัก
เพราะโดนหักดวงใจพาไหวหวั่น
ดั่งดวงใจของเราไร้เงาจันทร์
ขอจอมขวัญไปดีเถิดที่รัก
“ไพร พนาวัลย์”