[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตรีประภัสร์ โสม]

เหตุอันใด ไยนาง เป็นอย่างนี้
ใครกันที่ ทำเจ้า ให้เหงาหงอย
จนร้องร่ำ พร่ำเพ้อ นั่งเหม่อลอย
น้ำตาปรอย โปรยปราย ดั่งสายธาร..
 
..ทุกนาที มีแต่ช้ำ กับ..ร่ำไห้
น้ำตาไหล ไม่ปลง สุดสงสาร
พร่ำรำพัน เพ้อพก อกร้าวราน
โอ้..นงพาล พี่แสน เจ็บแทนเธอ..
 
..ส่งสำเนียง เพียงออ ไปคลอเคล้า
หวังเพียงเจ้า เข้าใจ นัยเสนอ
อาจไม่ซึ้ง ทรวงใน ไม่เลิศเลอ
แต่..ล้นเอ่อ อุ่นเอื้อ เกื้อกมล..
 
..ขลุ่ยพร่างพรม พริ้งพลิ้ว ละลิ่วล่อง
เข้าตระกอง น้องใน ฤทัยหน
หมายรัดรึง ตรึงจินต์ ยามยินยล
บันดาลดล ด้วยเสียง..แห่งเพียงออ
 

            

เคยรำพึง..ถึงกัน..เมื่อวันก่อน
ร่ายอักษร..ถ้อยรัก..ปักใจหนอ
กลอนกล่อมขวัญ..นั้นไซร้..ต้องให้รอ
หรือเพียงออ..สิ้นมนต์..ดั่งพ้นใจ
 
ยังเศร้าหมอง..ครองโศก..วิโยคนัก
เหมือนสลัก..เจ็บครา..อุราไหว
ยามเจ็บช้ำ..กล้ำกลืน..ต้องฝืนไป
ความทุกข์ใด..ล้นหลาก..จนยากปลง

เพียงออหวน..ทวนหอบ..ช่างตอบถ้อย
ให้คนคอย..เคล้าใจ..อาลัยหลง
จะหยิบจับ..กลับกลาย..สลายลง
ไม่ดำรง..แม่นมั่น..เพียงฝันไป

หนึ่งโสม