มือน้อยน้อย ประคอง สองตาพร่า
ปาดซ้ายขวา บ่าริน เพราะจินต์หลง
รักอับเฉา เหงาหม่น คนป่าดง
มิสูงส่ง อย่างใคร คล้ายสำรอง
" ดิน "
แรงปะทุพลุไฟไสวสว่าง
ทั่วนภางค์สกาวว่าวโคมส่อง
แลระยิบระยับจับแสงทอง
เริงคะนองตึงตังดังสงคราม
ประทีปเทียนเวียนวางข้างวิหาร
ประดับลานเรื่อเรืองเหลืองอร่าม
เปล่งไชโยโห่ร้องกึกก้องตาม
ยลสาวงามสะพรั่งนั่งกระทง
กระทงน้อยลอยลำวนน้ำใส
พนมไหว้วอนสาอานิสงส์
พ้นภัยร้ายหายเหตุเจตจำนง
เพลงรำวงเร่าร้อนชวนฟ้อนฟาย
หนุ่มสาวเพลินเดินคู่เคียงจู๋จี๋
ระริกรี้สนุกสุขสมหมาย
หญิงคู่หญิงมีบ้างชายควงชาย
เสียงวี้ดว้ายกระเซ้าเย้าแหย่ยิน
ลมระเรื่อยเฉื่อยฉิวต้องผิวหนัง
น้ำไหลหลั่งเลียบเลาะเซาะผาหิน
เย็นน้ำค้างพร่างพรมชโลมดิน
ค่อนคืนสิ้นสุดนานกาลเวลา
สองฟากฝั่งตลิ่งนิ่งว่างเปล่า
มิเหลือเงาเงียบงันก่อนหรรษา
นวลละอองล่องลับวับจากตา
ลอยธาราซินะพร้อมกระทง
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
