เหตุอันใด ไยนาง เป็นอย่างนี้
ใครกันที่ ทำเจ้า ให้เหงาหงอย
จนร้องร่ำ พร่ำเพ้อ นั่งเหม่อลอย
น้ำตาปรอย โปรยปราย ดั่งสายธาร..
..ทุกนาที มีแต่ช้ำ กับ..ร่ำไห้
น้ำตาไหล ไม่ปลง สุดสงสาร
พร่ำรำพัน เพ้อพก อกร้าวราน
โอ้..นงพาล พี่แสน เจ็บแทนเธอ..
..ส่งสำเนียง เพียงออ ไปคลอเคล้า
หวังเพียงเจ้า เข้าใจ นัยเสนอ
อาจไม่ซึ้ง ทรวงใน ไม่เลิศเลอ
แต่..ล้นเอ่อ อุ่นเอื้อ เกื้อกมล..
..ขลุ่ยพร่างพรม พริ้งพลิ้ว ละลิ่วล่อง
เข้าตระกอง น้องใน ฤทัยหน
หมายรัดรึง ตรึงจินต์ ยามยินยล
บันดาลดล ด้วยเสียง..แห่งเพียงออ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
