มาปรึกษา ผิดที่ แล้วพี่น้อง
ฉันนั่งร้อง เหมือนกัน เช้ายันรุ่ง
สมองพล่า ตาเบลอ เซ่อกระบุง
ใส่ผ้าถุง นึกว่า แก้ผ้าเดิน
กระสับซับ หลับไม่ลง ตรงที่ฝัน
ตื่นมาพลัน ดันไหม้หมอง ร้องเรียกเอิ้น
จนชาวบ้าน แตกตก สะทกเกิน
ฝันเพลินเพลิน ไหงลุกนั่ง ดั่งต้องมนต์
เป็นโรคขาด คู่เคียง เตียงว่างเว้น
คือประเด็น ที่ว่า พาสับสน
คงตัวใคร ตัวมัน ฉันก็ทน
เหงามาจน ป่านนี้ มิมียา
พันทอง
๑๖/๑๑/๕๖