สิ้นหน้าฝน ทนหนาว ร้าวดวงจิต
ใจหงุดหงิด ร้าวรอน นอนฝันเก้อ
นอนคนเดียว เปลี่ยวเหงา เฝ้าละเมอ
เคยมีเธอ นอนด้วย ช่วยผ่อนคลาย
น้ำค้างพรม ห่มผ้า อุราร้าว
หนาวเหน็บหนาว ร้าวฤดี ไม่มีหาย
หนาวใจยิ่ง อิงสาว ความหนาวคลาย
หนาวพระพาย กายสั่น หวั่นอุรา
หน้าหนาวนี้ เธอไกล ใจสับสน
แม่หน้ามล คนดี เธอหนีหน้า
เคยเคียงหมอน นอนหนุน อุ่นชีวา
ไยเธอมา ห่างเหิน เดินจากไป
ฝนสั่งฟ้า อุราหม่น ทนเหน็บหนาว
คิดถึงสาว ร่วมเรียง เคียงชิดใกล้
ไม่หวนคืน กลับมา ว้าเหว่ใจ
เธอจากไกล ไม่สน คนอย่างเรา
สิ้นหน้าฝน คราใด ใจปวดร้าว
ต้องทนหาว ร้าวฤดี ชีวีเหงา
เฝ้ากอดหมอน นอนคู้ อยู่กับเงา
ใจหมองเศร้า เฝ้าเพ้อ เธอจากลา
ชลนา ทิชากร
ใจหงุดหงิด ร้าวรอน นอนฝันเก้อ
นอนคนเดียว เปลี่ยวเหงา เฝ้าละเมอ
เคยมีเธอ นอนด้วย ช่วยผ่อนคลาย
น้ำค้างพรม ห่มผ้า อุราร้าว
หนาวเหน็บหนาว ร้าวฤดี ไม่มีหาย
หนาวใจยิ่ง อิงสาว ความหนาวคลาย
หนาวพระพาย กายสั่น หวั่นอุรา
หน้าหนาวนี้ เธอไกล ใจสับสน
แม่หน้ามล คนดี เธอหนีหน้า
เคยเคียงหมอน นอนหนุน อุ่นชีวา
ไยเธอมา ห่างเหิน เดินจากไป
ฝนสั่งฟ้า อุราหม่น ทนเหน็บหนาว
คิดถึงสาว ร่วมเรียง เคียงชิดใกล้
ไม่หวนคืน กลับมา ว้าเหว่ใจ
เธอจากไกล ไม่สน คนอย่างเรา
สิ้นหน้าฝน คราใด ใจปวดร้าว
ต้องทนหาว ร้าวฤดี ชีวีเหงา
เฝ้ากอดหมอน นอนคู้ อยู่กับเงา
ใจหมองเศร้า เฝ้าเพ้อ เธอจากลา
ชลนา ทิชากร