บ้างหายหน้า หายตา เหมือนลาลับ
หลายหลากนับ ไม่ถ้วน จึงด่วนเสริม
บ้านกลอนเงียบ บางครา ไม่มาเติม
ก่อนเคยเพิ่ม เดี๋ยวนี้ลด ทดท้อใจ
เฝ้าบ้านกลอน ทุกวัน ไม่หวั่นดอก
บางครั้งออก จะเหงา เศร้าร่ำไห้
แต่อยู่อย่าง มีหวัง ทุกครั้งไป
กำลังใจ สร้างเอง ดั่งเพลงพิณ
เกือบขวบปี หนีหาย คล้ายอิ่มแล้ว
จึงไร้แวว คนเก่า เฝ้าถวิล
กลับมาพร้อม บรรเลง เพลงแห่งจินต์
อย่าไกลถิ่น บ้านกลอน วอนคืนมา
พันทอง
๑๖/๑๑/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
