ย้อนมาเยือนเรือนกลอนเคยนอนพัก
ร่วมมิตรรักเหลือล้นที่ค้นหา
พบจดหมายหลายหลากท่านฝากมา
น้ำในตาคลอเบ้าขอเล่าความ
ยังคิดถึงเสมอ...แต่เผลอไผล
ความเหลวไหลลืมสนองหนึ่ง.สอง.สาม
วางเหตุผลแก้ตัวมารัวตาม
ว่าไป"ดามหัวใจ"คงไม่ควร
ถ้าอ้างฟ้าลิขิต...เหมือนบิดพลิ้ว
ยกสิบนิ้วกราบได้คงไม่ถ้วน
ขอกลับมาฝากฝันอันรัญจวน
เพื่อทบทวนความสุข..ดั่งยุคเดิม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
