คิดคำนึงถึงเพ็ญเดือนสิบสอง
อยากพบหน้าเนื้อทองที่ห่างหาย
ถึงวันลอยกระทงคงรอชาย
อย่างโดดเดี่ยวเดียวดายมิวายครวญ
เจ้าร้องร่ำพร่ำเพ้อหากเก้อเขิน
คงจะเดินลำบากฝากไห้หวน
เพราะหลายปีผ่านมาอุรารวน
มิมีใครมาชวนลอยกระทง
มาปีนี้รีบทวงบอกล่วงหน้า
กลัวพี่ยาหลงปลื้มจนลืมหลง
ปล่อยให้น้องหมองไหม้ห่างไกลคง
ชีพปลดปลงแน่แท้หากแชเชือน
จงรอพี่ที่เก่าอย่าเหงาหงอย
เรือลำน้อยคอยชายอย่าคลายเคลื่อน
จะเปียแชร์มือวางตอนกลางเดือน
อย่าลืมเลือนมาแน่...หากแชร์วิน
“ไพร พนาวัลย์”
นั่งรอพี่เหงาหงอยจนหอยเกาะ
หัวใจเดาะเพราะรักปักถวิล
ริมฟากฝั่งนั่งจ้องมองนกบิน
รพีผันซบดินจินต์ล่องลอย
สิบสามค่ำวันนี้จะรี่จาก
จึงอยากฝากคำวอนอาทรหน่อย
สาวหนึ่งนี้ระกำน้ำตาปรอย
ยังนั่งคอยที่เก่าเรามีกัน
อ่านสาส์นแนบแอบซึ้งคะนึงหวน
เฝ้าทบทวนครวญคิดจิตใจสั่น
จะเปียแชร์กลางเดือนมาเยือนพลัน
หากถึงวัน มาไม่ได้...หาใหม่แทน
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
