พินิจดู ดี-ดี นะ.."ศรีเปรื่อง"
อาจนองเนือง น้ำตา อย่า..เพิ่งเถียง
จะถักทอ ท่วงถ้อย ร้อยสำเนียง
พร่างพจน์เรียง ร่ายแผ่ แฉความจริง..
..โอ้น้อง"พันฯ" นั้นหรือ ถือว่า..ร้าย
เล่ห์มากมาย หลายใจ ไม่หยุดนิ่ง
ชอบลวงชาย ให้รัก หลงพักพิง
ครั้น..สาใจ ในหญิง แล้วทิ้งเรา ..
..เพราะ"พันฯ"มี มารยา ห้าร้อยเล่ม
ความร้ายเข้ม เต็มที่ มิมีเฉา
สามร้อยกว่า ชาตรี ที่..นงเยาว์
ลวงให้เศร้า จนจินต์ แทบภินท์พัง..
..กลัวท่านพี่ "ศรีเปรื่อง" เจอเรื่องโศก
ให้วิโยค เยือนอุรา น้ำตาหลั่ง
"ขลุ่ยฯ"ขอเตือน ตามตรง โปรดจงฟัง
พึงระวัง ไว้หนา..อย่าละเลย
ขอบน้ำใจ "ขลุ่ย ฯ" นัก ที่ทักพี่
กล่าววจี...บอกพิษภัย...ไม่นิ่งเฉย
แหม! เกือบหลงลมปากวากย์ทรามเชย
เสแสร้งเอ่ย...ว่าว้าเหว่..น่ะเล่ห์ลวง
เป็นชายซื่อถือรัก...แม้ตักษัย
เรื่องจะแปรเปลี่ยนหทัย...อย่าได้ห่วง
รักใครแล้วก็มิยั้ง...ทุ่มทั้งทรวง
โอ้พุ่มพวง...โปรดเชื่อ...ลูกเสือไทย
ปฏิญาณต่อหน้า...อาเคล่า
เปล่งวาจา...ด้วยเสียงสำเนียงใส
ชูสามนิ้ว...เท้าประชิดติดทันใด
ตราบชีพไร้...ก็จะมั่นต่อสัญญา
แต่เสียดาย...ปานฉนี้...ไม่มีหญิง
ที่รักจริง...ดั่งที่จินต์ถวิลหา
วังเวงว้างโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา
จึ่งต้องมาร่ายพจน์...เพื่อลดเซ็ง
ศรีเปรื่อง
๑๒ พ.ย. ๒๕๕๖