ดาริกาทอแสงดั่งแข่งขัน
สู่ฝั่งฝันดวงแขกระแสสินธุ์
มองคราใดใจล้าจนชาชิน
ดั่งยุพินสิ้นรักหักใจลา
ดาริกาเจ้าเอ๋ย...ที่เคยเห็น
ลอยดวงเด่นโดดเดี่ยวเกี่ยวเวหา
สูงสุดสอยน้อยใจยามไกลตา
จงรู้ว่าป่าไพรตั้งใจคอย
อยู่เถิดหนาดวงดาวคู่ชาวฟ้า
คู่จันทราอ่าองค์ดำรงสร้อย
ดินจะขอเจียมตนอยู่บนดอย
ขุดหัวกลอยหัวมันแบ่งกันกิน
ไพร พนาวัลย์