โอ้ดวงดาว วาววับ ระยับแสง
พร่างพราวแยง ท้องฟ้า อุราไหว
ล้อเล่นลม ชมนภา อ่าอำไพ
สุกสดใส สายส่อง ดั่งทองทา
ราตรีกาล ผ่านเยือน เหมือนทุกครั้ง
เรายังนั่ง ที่เก่า เฝ้าฝันหา
เงียบเชียบเฉย เชยเฉื่อย ลมเอื่อยมา
เย็นกายา หนาวหน่วง ถึงดวงจินต์
ล้อมรอบกาย กลั่นกรอง ไตร่ตรองคิด
ทางมืดมิด เมียงมอง หมองใจสิ้น
เกินก้าวย่าง พลางพล่า น้ำตาริน
มองเมฆินทร์ ถวิลหวัง คลั่งในทรวง
ไร้แม้แสง ส่องสว่าง ทางเดินใหม่
ภายในใจ หวั่นนัก จักติดบ่วง
คำนึงนึก แน่แน่ว แววด่างดวง
จนดาวร่วง ลุเข้า เศร้าฤดี
เกิดคำถาม ตามหลัง ประดังสุม
เกิดร้อนรุ่ม กลุ้มฤทัย เหมือนไฟจี้
เผาผลาญผุย- ผงฝัง ประดังซี
ไหม้กายี ทีละนิด อาจปลิดปลง
โอ้ดวงดาว วาววับ ระยับแสง
กาลเปลี่ยนแปรง หมุนไป ใดประสงค์
ชวาลา ดับแล้ว แววซื่อตรง
ใจฉันคง ดับเช่นกัน ในวันนี้
พันทอง
๑๒/๑๑/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
