บทท้ายนี้ รักมิผุด หยุดเขียนกลอน
พอพี่เผลอร้องเพลงตัวเองแก่
เสียงจอแจรอบข้างนางสลอน
วัยท้าทายลายครามรุ่นงามงอน
ก็ตัดทอนมิเหลือสิ้นเยื่อใย
ละพี่อยู่แต่เดียวเปลี่ยวเงียบเหงา
ตื่นแต่เช้าเฝ้าจอบ่มีใผ(ใคร)
เอิ้นเอ่ยทักซักคำคลายช้ำใจ
ขึ้นปีใหม่ฟ้าเบิกเลิกเขียนกลอน
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
