เขียนกลอนมาห้าปีจนดีซ่าน
มือก็ด้านยังไม่พบประสบช่อง
เขียนกลอนหวานหว่านล้อมสาวด้อมมอง
อยากจับจองเป็นแฟนยังจนใจ
รูปร่างก็หล่อเหลาทั้งขาวสูง
เดินเป็นฝูงยังเห็นว่าเด่น,ใส
ทั้งร่ำรวยทรัพย์สินทั่วถิ่นไทย
แต่ก็ไม่มีสาวมาเคล้าคลอ
เขียนกลอนรักหยดย้อยจีบร้อยชั่ง
เมียมานั่งใกล้ใกล้..ทำไรพ่อ?
เธอบอกเขียนไปเลยอย่ารีรอ
แค่ปาดคอ.ถ้าไอ้เฒ่า..จะเอาเมีย!!
ไพร พนาวัลย์
เขียนกลอนมา ห้าปี ฤดีด้าน (มากกว่ามั้งค่ะ)
เขียนนมนาน มานหมอง ต้องละเหี่ย
จ้องหน้าคอม ทุกวัน มันอ่อนเพลีย
ลูกตาเสีย แห้งผาก ยากทำใจ
อ้อนแต่สาว ทุกวัน จันทร์ถึงเสาร์
ปล่อยเมียเหงา เศร้าทรวง ห่วงที่ไหน
จนดึกดื่น ตื่นมา คว้าหาไป
เจอแต่หมอน ข้างไง ให้ชอกช้ำ
เขียนกลอนรัก สลักเข้า เย้าแหย่หยอก
เขียนไม่ออก เมียนั่งค้อน หน้างอนง้ำ
ตะวาดแหว แดตก อกระกำ
ไอ้เฒ่าทำ อะไรอยู่ เดี๋ยวตูเอาตาย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
