เกิดแทรกมา...ใจเติม...ให้เคลิ้มฝัน
แอบรื่นรมย์...ชมชื่น...ทุกคืนวัน
ฤทัยสั่น...หวานหวาม...รุกลามมา
~♥~
ยามพบพักตร์...มักเขิน...เกินกว่าใคร
คล้ายฤทัย...เกรงกริ่ง...ยิ่งกังขา
ความรู้สึก...ยากบอก...ออกวาจา
อวลอุรา...อัดอั้น...ปั่นป่วนใจ
~♥~
สีชมพู...ระเรื่อ...ขึ้นเจือแก้ม
ปากเผยแย้ม...รอยยิ้ม...พริ้มเพราใส
ประกายส่อง...จ้องเพลิน...กว่าเขินใด
ดวงมานไหว...ยากปิด...มิมิดเลย
~♥~
สองตาคู่...ดูสบ...แล้วหลบซ่อน
อยากจะย้อน...หลบต่ำ...แสร้งทำเฉย
ตาวูบวาบ...หาพ้น...คนไม่เคย
ฉ่ำเฉลย...หัวใจ...ผ่านนัยน์ตา
~♥~
จักแรกเริ่ม...เรียนรู้...อย่างคู่รัก
หวั่นฤดีนัก...โสมน้อย...ด้อยประสา
ดวงแขอ้อน...วอนคำ...ย้ำพี่ยา
โอ้หทัยจ๋า...ช่างเย้า..เจ้าดวงจันทร์
หนึ่งโสม♥
อันคำน้อย ประดอยดิษฐ์ ติดทรวงพี่
โฉมฤดี พร่ำเพรียก ดั่งเรียกขวัญ
โอ้ใจหนอ รอใคร คนไหนกัน
รำพึงฝัน หวานหยด รินรดใจ
คงอยู่ห้วง ทรวงฤทัย ใครคนหนึ่ง
พี่ฟังถึง ตรงจิต เธอคิดใส่
เขาคนนั้น อาจ-อง ทะนงใน
พักตร์วิไล แจ่มประจักษ์ ย้อนปักทรวง
พี่ไม่อาจ ก้าวล่วง เรื่องปวงหน้า
บาดอุรา เกินคิด จนจิตห่วง
ขอโสมน้อย ค่อยรู้ เรื่องคู่ควง
ให้เลยล่วง ทีละนิด โปรดคิดนาน
ต่อสัญญาน ลมหายใจ ให้แก่พี่
แม่โสมศรี อาทร พี่วอนสานส์
เรื่องดำเนิน เกินไปไหม ไม่ได้กาล
ขออย่าหาญ หักเยื่อ ให้เหลือใย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
