ขลุ่ยบรรเลง เพลงเคล้า เศร้าจริงหนอ
เขาผิวคลอ คำกลอน ยิ่งอ่อนไหว
คนประพันธ์ นั้นเล่า เหงาเกินใคร
เนื้อความนัย เจ็บร้าว..หนาวดวงมาน
ถ้อยวลี จารคำ ที่ล้ำลึก
จนรู้สึก ร้าวรอน วอนสงสาร
เขาครวญคร่ำ รำพึง คนึงนาน
เยาวมาลย์..ไยลับ มิกลับคืน
คนร่ายกลอน อ่อนหวาน ช่างขานขับ
คราสดับ กินใจ ให้สุดฝืน
เหมือนเจ็บช้ำ ย้ำอยู่ ดูยั่งยืน
แอบสะอื้น คลอเบา เพราะเหงาจัง
เมื่อมาคิด ถึงตัว ช่างกลัวนัก
ดั่งจมปลัก วังวน แต่หนหลัง
ย้อนจำเรียง รวมถ้อย ร้อยให้ฟัง
เขาช้ำยัง มิเท่า ครึ่งเราเลย
พอราตรี มาเยือน เฉือนอกแท้
คนพ่ายแพ้ เตรียมใจ อย่างไรเอ๋ย
ฟังวรรคทอง ต้องเศร้า เหงาเช่นเคย
ลมรำเพย ยิ่งร้าว หนาวฤดี
ขลุ่ยบรรเลง ท้ายกลอน เสียงอ่อนช้อย
แล้วก็ค่อย จางไป คล้ายหลีกหนี
ปล่อยคนเศร้า เฝ้าหวล ทวนวลี
ทิ้งคนที่ เปล่าเปลี่ยว ให้เดียวดาย
หนึ่งโสม..
☆ สวัสดีค่ะ..น้องใหม่แวะมาทักทายค่ะ ☆
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
