คิดถึงกันบ้างเน้อ...มิเจอหน้า
อกสาวพานึกไกลใจเต้นถี่
วิวาห์ครองลองลิ้มขั้นฉิมพลี
กลับทันทีมาเม้าท์...เล่าสู่กันฟัง
"ดิน"
เสียงพร่าเบลอเหน่อยาวของสาวน้อย
โบกหยอยหยอยลาเนาถิ่นเก่าหลัง
แต่งงานคู่ผู้หลากมากสตังค์
สู่เวียงวังกรุงศิวิไลวัณณ์
ก้อนอะไรไม่รู้จู่จู่ผุด
ขึ้นมาอุดในท่อคออัดอั้น
แน่นอกซ้ายหายใจฝืดตีบตัน
ถุงไข่ในมือพลันหล่นกระจาย
ก็เมื่อวานขานวจีกับศรีเปรื่อง
ย้ำเนืองเนืองชั่วฟ้าดินสลาย
รักรพีไม่มีลับเลือนกลับกลาย
ชั่วคืนผายผันไกลสิ้นไมตรี
นับหนึ่งปีสี่เดือนยังเตือนจิต
ยากจะปิดความตรมขมเหลือที่
หลั่งน้ำตามาอวยพรคนดี
พบสุขี จากชาย นั่งปลายนา
บอกลุงไพรหมอก็ช้ำทำไงดี?
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
