[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดุลย์ ละมุน]

ร่องรอยรักในอดีตที่ขีดผ่าน
ยังร้าวรานเหลือทนจนเกรงกริ่ง
ว่าหัวใจดวงนี้จะโดนทิ้ง
จากยอดหญิงทั้งหลายที่กรายมา

จะมีใครไหมหนอจะทอถัก
ชายอกหักชอกช้ำทั้งต่ำค่า
กลัวเหลือเกินนารีจะบีฑา
สมน้ำหน้าฆ่าซ้ำกระหน่ำตี

อย่าให้เหมือนอดีตที่กรีดอก
ให้เลือดตกไหลนองเป็นหนองฝี
เป็นแผลเก่าเน่ากลายมาหลายปี
หากโชคดีมีคนช่วยไม่ม้วยมรณ์

“ไพร พนาวัลย์”
 

โบราณกล่าว เล่าไว้ ให้คิดอ่าน
ว่าช้างสาร งูเห่า พึงสังหรณ์
อีกข้าเก่า เมียรัก อาจหักคลอน
ไม่แน่นอน เปลี่ยนผัน ลืมสํญญา

ยิ่งนารี เคลื่อนคืน ก็เคลื่อนคลาด
คลอนสวาท คลายคล้อย ร้อยตัณหา
แม้นใครหลง ซาบซ่าน ในมารยา
อาจสิ้นท่า สิ้นชาย มิตายดี

แต่กระนั้น บุรุษเอย มิเคยเข็ด
ลิ้มรสเผ็ด ว่าหวาน ตระการสี
หลงด้วยรส พจน์พร้อย ถ้อยวจี
ก็สมที่ ติดบ่วง ในทรวงนาง