
น้ำตาไหล ล้นหลั่ง ดั่งกระสินธ์
เมื่อกิ่งรัก หักวิ่น จนสิ้นสาย
กลเกลียวใจ เจ้าอ่อน พลันคลอนคลาย
สูญสลาย หายวับ ไปกับตา..


..เคยชื่นฉ่ำ ด่ำดื่ม เจ้าลืมแล้ว
ไม่แน่แน่ว ดังเอ่ย เสียเลยหนา
ไยใจดำ ทำพี่ มีโศกา
จนต้องนอง น้ำตา..ท่วมอารัญ



ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
![]() |
10 พฤษภาคม 2025, 12:42:AM
![]() |
|||
|
![]() |
ผู้เขียน | หัวข้อ: คิดถึงเหลือเกิน (อ่าน 17546 ครั้ง) |
| ||||||||||