ร่องรอยรักในอดีตที่ขีดผ่าน
ยังร้าวรานเหลือทนจนเกรงกริ่ง
ว่าหัวใจดวงนี้จะโดนทิ้ง
จากยอดหญิงทั้งหลายที่กรายมา
จะมีใครไหมหนอจะทอถัก
ชายอกหักชอกช้ำทั้งต่ำค่า
กลัวเหลือเกินนารีจะบีฑา
สมน้ำหน้าฆ่าซ้ำกระหน่ำตี
อย่าให้เหมือนอดีตที่กรีดอก
ให้เลือดตกไหลนองเป็นหนองฝี
เป็นแผลเก่าเน่ากลายมาหลายปี
หากโชคดีมีคนช่วยไม่ม้วยมรณ์
“ไพร พนาวัลย์”