คนปลายฟ้า ได้ยิน จินต์ฉ่ำชื่น
ยามดึกดื่น คืนฝัน จันทร์อร่าม
หอมกลิ่นแก้ว ลอยลม พร่างพรมตาม
ใจนงราม ยามซึ้ง คะนึงปอง
ม่านหน้าต่าง พริ้วไหว ได้มองเห็น
สีเทาเด่น เล่นลาย สยายช่อง
เย็นน้ำค้าง ช่างเปลี่ยว ยามเหลียวมอง
ดาวกระพริบ วิบส่อง ลอดช่องมา
รัตติกาล ยาวไกล ใจไห้หวน
นอนรัญจวน ทวนทบ กลบเกลื่อนหน้า
ขาดยอดชู้ คู่เคียง เรียงนิทรา
คล้ายอุรา จะขาด อนาถใจ
ฝากกลอนหวาน ซ่านซบ พร้อมพบห่ม
ฝากสายลม พรมจิต เฝ้าชิดใกล้
ฝากไออุ่น หนุนกอด สอดทรวงใน
ฝากฤทัย ดวงน้อย คอยคู่เคียง
พันทอง
๑/๑๑/๕๖
ฝากกระซิบจากใจไม่รู้จบ
มิเลือนลบลมแผ่วที่แว่วเสียง
ร่วมจำนรรจ์กลั่นถ้อยร้อยจำเรียง
มิใช่เพียงภาพฝันอันเลือนราง
ขอดาวจันทร์ประชันแสงแห่งจุดหมาย
ส่องประกายสู่ใจคนไกลห่าง
ถึงขอบฟ้าสองฝั่งยังกั้นกลาง
หากหนทางของใจหาไกลกัน
ขอสัมพันธ์มั่นคงจงเสมือน
ประดุจเดือนประดับดาวพราวสวรรค์
อาจบางคราวดาวร้างกลางใจจันทร์
เพียงข้ามวันจะหวนเยือนเหมือนเช่นเคย
มิเลือนลบลมแผ่วที่แว่วเสียง
ร่วมจำนรรจ์กลั่นถ้อยร้อยจำเรียง
มิใช่เพียงภาพฝันอันเลือนราง
ขอดาวจันทร์ประชันแสงแห่งจุดหมาย
ส่องประกายสู่ใจคนไกลห่าง
ถึงขอบฟ้าสองฝั่งยังกั้นกลาง
หากหนทางของใจหาไกลกัน
ขอสัมพันธ์มั่นคงจงเสมือน
ประดุจเดือนประดับดาวพราวสวรรค์
อาจบางคราวดาวร้างกลางใจจันทร์
เพียงข้ามวันจะหวนเยือนเหมือนเช่นเคย