โสมแขเอ๋ย...เหงาไหม...ดวงใจเจ้า
ทุกคืนเฝ้า...สองแสง...แจ้งรุ่งสาง
เผื่อให้คน...จนไฟ...ได้เห็นทาง
ลอยเคว้งคว้าง...ทุกค่ำ...คงช้ำทรวง
ฉันก็เหงา...จันทร์เอ๋ย...ขอเปรยจิต
มานครวญคิด...ถึงเขา...เฝ้าห่วงหวง
เหม่อมองเจ้า...ยามเหงา...เข้ามาลวง
ให้แดดวง...ไยพราก...เหมือนจากลา
จันทร์เจ้าเอ๋ย...ทำไม...ฤทัยฉัน
ช่างดื้อรั้น...หวนคิด...จิตร่ำหา
ยิ่งดึกดื่น...คืนหนาว...ทุกคราวมา
แทรกอุรา...พร่ำเพ้อ...ละเมอครวญ..
หนึ่งโสม..
ยามโสมสาด แสงสรวง ส่องทรวงข้า
เป่าอุรา ตราตรึง คะนึงหวน
อุ่นไอโสม ส่องฝัน จนรัญจวน
ปานหมู่มวล ไม้หอม ขับกล่อมนอน
แอบชมเจ้า โสมน้อย ยามลอยเด่น
เพียงยลเห็น ใจมาด มิอาจซ่อน
เฝ้าครุ่นคิด อิจฉา ดารากร
ได้โอบอ้อน อิงโสม เคียงโฉมงาม
ปรารถนา แสงโสม สักเสี้ยวหนึ่ง
มาสาดซึ้ง ซอกทรวง ในบ่วงหนาม
ช่วยบรรเทา เหงาเปลี่ยว ที่เกี่ยวลาม
ให้ใจนี้ วาววาม แม้ยามตรม
เป่าอุรา ตราตรึง คะนึงหวน
อุ่นไอโสม ส่องฝัน จนรัญจวน
ปานหมู่มวล ไม้หอม ขับกล่อมนอน
แอบชมเจ้า โสมน้อย ยามลอยเด่น
เพียงยลเห็น ใจมาด มิอาจซ่อน
เฝ้าครุ่นคิด อิจฉา ดารากร
ได้โอบอ้อน อิงโสม เคียงโฉมงาม
ปรารถนา แสงโสม สักเสี้ยวหนึ่ง
มาสาดซึ้ง ซอกทรวง ในบ่วงหนาม
ช่วยบรรเทา เหงาเปลี่ยว ที่เกี่ยวลาม
ให้ใจนี้ วาววาม แม้ยามตรม