เธอแต่ก่อน อ้อนประจำ ค่ำยันเช้า
มิสร่างเซา เช้ายันค่ำ พร่ำสรรหา(ครบวัน)
ณ.บัดนี้ พี่หาย มิกรายมา
หรือตั้งใจ ไกลตา จึงลาจาง
รู้บ้างไหม ใจเอย เฉย..แต่ช้ำ
ทนกลืนกล้ำ ฉ่ำปอน จนค่อนสาง
ทั้งดาวเดือน เคลื่อนดับ ลับเลือนลาง
ไหลทาบทาง รางเรียว เหนียวแก้มนวล
อกระทม ข่มทุกข์ ที่รุกเร้า
ใจแสนเหงา เฉาแท้ แดปั่นป่วน
รู้ก่อนนี้ พี่ชาย ใจเรรวน
จับตีตรวน แน่นอน ตอนซะเลย
"ดิน"
ฉันแต่ก่อน อ้อนประจำ คำนี้ใช่
เนินนานไป ใจฉัน มันชาเฉย
เห็นเธอวอน อ้อนคนอื่น ชื่นชมเชย
ฉันก็เลย เกยใจ ไว้ตรงกลาง
ใครจะรู้ ดูเธอชื่น รื่นเริงร่า
ไร้น้ำตา บ่าหยด ปดมาอ้าง
หรือว่าเธอ เผลอไป ใจเลือนราง
ดูท่าทาง ห่างเหิน หมางเมินไป
ฉันระทม ขมขื่น ยื่นหน้าเศร้า
ใจหงอยเหงา เศร้าหม่น พอทนไหว
ดูเธอวอน อ้อนคนอื่น ชื่นช่ำใจ
เธออ้อนใคร ไม่หวงห้าม ตามใจเธอ
ชลนา ทิชากร
เนินนานไป ใจฉัน มันชาเฉย
เห็นเธอวอน อ้อนคนอื่น ชื่นชมเชย
ฉันก็เลย เกยใจ ไว้ตรงกลาง
ใครจะรู้ ดูเธอชื่น รื่นเริงร่า
ไร้น้ำตา บ่าหยด ปดมาอ้าง
หรือว่าเธอ เผลอไป ใจเลือนราง
ดูท่าทาง ห่างเหิน หมางเมินไป
ฉันระทม ขมขื่น ยื่นหน้าเศร้า
ใจหงอยเหงา เศร้าหม่น พอทนไหว
ดูเธอวอน อ้อนคนอื่น ชื่นช่ำใจ
เธออ้อนใคร ไม่หวงห้าม ตามใจเธอ
ชลนา ทิชากร