กลีบกุหลาบกำซาบกลิ่น จนสิ้นแล้ว
เห็นในแววตาใคร ไห้ หม่นหมอง
ยามทิวาฟ้าสางพร่างแสงทอง
โปรดเถิดหนาหันมอง โน่น..ผู้คน
อีกรอยยิ้มเปื้อนแก้มยามแต้มสี
ของใครที่เคยมีเมื่อกี่หน
หากนึกถึงเขาได้ให้อดทน
เก็บน้ำตาอัสสุชลเถิดเพื่อนเอย
ริ้วกุหลาบทาบแซมแต้มกระดาษ
ราวหมึกวาดไร้สิ้นกลิ่นระเหย
ภาพคำนึงซึ้งซ่านครั้นผ่านเลย
โศกอันเคยคุ้นกันก็บรรเทา
จึงแลเห็นผู้คนบนโลกหล้า
อีกผืนฟ้าสายน้ำยามแอบเหงา
ธารแสงจันทร์พันธ์พะยอมล้วนกล่อมเกลา
ใจดวงเศร้าลับหายละลายเลือน