นับตั้งแต่สึนามิทะลายโลก
วิปโยคโศกศัลย์จนหวั่นไหว
แสนโชคดีปีนั้นไม่ได้ไป
จึงห่างไกลทะเลแต่นั้นมา
แต่ก็ยังคิดถึงคะนึงมั่น
ว่าสักวันจะต้องได้เริงร่า
รักทะเลรักคลื่นรักเมฆา
รักท้องฟ้าสีครามทุกยามยล
ฝากหัวใจของพี่นี้ไปด้วย
ให้คนสวยคอยรับอย่าสับสน
โอกาสหน้าเรามากันสองคน
คงสุขล้นเล่นน้ำให้ฉ่ำใจ
“ไพร พนาวัลย์”
นั่งแต่งตั้งนานแล้วคิดไม่ออก ดูหนังไปด้วย เลยโดนคนสวยทั้งสอง แซงซ้า...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
