เดินลุยน้ำคลำกอมือเกี่ยวข้าว
ฝนตกยาวหลายวันน้ำมันบ่า
วิ่งวุ่นวายย้ายขึ้นฝั่งกระซังปลา
รีบกลับมาเสริมคันกั้นลำไย
มองเมฆฝนแต่ไกลใจเต้นตุ้ม
หนาวร้อนรุ่มไอจามน้ำมูกไหล
ท่วมชั้นล่างกลางบนขนของไว
ขาดฟืนไฟสาเหตุหยุดเน็ตคอมพ์
ก้าวพลั้งพลาดมือถือหลุดมือหล่น
กระเด็นชนกล่องนมจมน้ำจ๋อม
อยู่คนเดียวเปลี่ยวกมลจนตรมตรอม
ซูบผ่ายผอมปวดซ้ำกระหน่ำจินต์
เสียงไก่ขันกระชั้นถี่ฤดีสั่น
รีบตื่นพลันวันพระมิละศีล
เตรียมตักบาตรหยาดน้ำทำอาจิณ
คิดถึงดินจึงย้อนแต่งกลอนมา
รพีกาญจน์
สะดุ้งโหยง โหวงเหวง โตงเตงของ
กะรถพร่อง ต้องทัน หันซ้ายขวา
ลมปะทะ ซะแรง ผงแยงตา
เซถลา จราจร ช้อน(รับ)ไว้ทัน
ตาซ้ายเต้น เขม่นยิบ รีบบึ่งกลับ
จอดรถปั๊บ ข้าวของ กองไว้นั่น
เปิดหน้าจอ จ่อจ้อง ต้องงงงัน
เวลานั้น พอดี ที่ลมตึง
ผู้บ่าวเหนือ เหลือล้ำ หว่านคำหวาน
วางทางกานท์ ผ่านออก บอกคิดถึง
ยิ้มกับจอ ต่อตั้ง นั่งคะนึง
แสนสุดซึ้ง ทรวงสาว ข้าวไม่กิน
..(โอย...หิวแร๊ะ)"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
