กลีบกุหลาบไกวแกว่งรับแสงสาง
เหือดน้ำค้างระเหยหายกลางสายสูรย์
กลีบเริ่มโรยราท่ามความอาดูร
ที่พอกพูนถมทับกับกมล
หรือความรักจักเลือนเหมือนกุหลาบ
เหลือรอยคราบน้ำตาครั้งลาหล่น
เพียงทิวาราตรีกาลได้ผ่านพ้น
ไม่กี่หนกิ่งรักก็หักกลาง
ชะรอยเราผู้เดียวยังเกี่ยวเก็บ
กอดความเจ็บเคยกรายมิหายห่าง
ยิ่งพร่ำเรียกเพรียกหายิ่งราร้าง
ยิ่งคร่ำครางครวญคอยยิ่งลอยไกล
กุหลาบรานบานใหม่พอให้หวัง
รักกลายชังเกินจะสานให้บานใหม่
ก้มหน้านับอัสสุชลบนลานใจ
จะหมายใดในเมื่อไม่เหลือรอย
กลีบกุหลาบฉาบฉายสายอุษา
อรุณทอแสงทาหรือกล้าสอย
เมื่อมิใช่นฤมลของคนคอย
ก็จะปล่อยเจ้าไปตามใจปอง
เหือดน้ำค้างระเหยหายกลางสายสูรย์
กลีบเริ่มโรยราท่ามความอาดูร
ที่พอกพูนถมทับกับกมล
หรือความรักจักเลือนเหมือนกุหลาบ
เหลือรอยคราบน้ำตาครั้งลาหล่น
เพียงทิวาราตรีกาลได้ผ่านพ้น
ไม่กี่หนกิ่งรักก็หักกลาง
ชะรอยเราผู้เดียวยังเกี่ยวเก็บ
กอดความเจ็บเคยกรายมิหายห่าง
ยิ่งพร่ำเรียกเพรียกหายิ่งราร้าง
ยิ่งคร่ำครางครวญคอยยิ่งลอยไกล
กุหลาบรานบานใหม่พอให้หวัง
รักกลายชังเกินจะสานให้บานใหม่
ก้มหน้านับอัสสุชลบนลานใจ
จะหมายใดในเมื่อไม่เหลือรอย
กลีบกุหลาบฉาบฉายสายอุษา
อรุณทอแสงทาหรือกล้าสอย
เมื่อมิใช่นฤมลของคนคอย
ก็จะปล่อยเจ้าไปตามใจปอง