[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

ฝากไว้ให้ความรัก

@เราพบกันวันนั้นพลันเหมือนฝัน
รู้จักกันเริ่มร่ำจากคำถ้อย
ทักทายอย่างธรรมดาคราฝนปรอย
ค่ำคืนคอยสืบสานผ่านบุพเพ

@มองดวงตาเป็นประกายฉายแววหวาน
มาประสานจนผสมพรหมหักเห
เกินจะห้ามหัวใจไหวรวนเร
จนหลงเล่ห์เสน่ห์หาให้อาวรณ์

@ความรักเอยงดงามยามรู้จัก
สุขใจนักช่างยากหากคิดถอน
ยามไกลกันหวั่นไหวไปทุกตอน
ใจเร่าร้อนกร่อนกรุ่นอยู่วุ่นวาย

@เหลือเพียงภาพอาบฝันของวันก่อน
มาทับซ้อนความจริงยิ่งใจหาย
ความรักดับกลับเลือนเหมือนนิยาย
เริ่มต้นดีลงท้ายร้ายให้จาบัลย์

@ความทรงจำล้ำค่ารักษาไว้
ขอชิดใกล้แนบเนาในเงาฝัน
รู้ไร้โชคชะตาเกินฝ่าฟัน
ไร้วันนั้นที่เริ่มต้นจนวันนี้

/////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๒๖/๑๐/๕๖

เธอ..ในวันเก่า
เคยแนบเนา เฝ้าฝัน วันสุขี
ช่างเสกสรร ปันร้อย ถ้อยวจี
ดวงฤดี ทวีเพิ่ม เคลิ้มตามไป

 ผิดสังเกตุ เหตุห่าง เจือจางลด
ทั้งถ้อยพจน์ หดหาย กลายไฉน
ก่อนเคยมี มิเหลือ แล้วเยื่อใย
จำต้องไกล ในเมื่อ เธอเบื่อคอย

ภาพย้ำเตือน เยือนยล ทุกหนแห่ง
ใจเธอแบ่ง แกว่งไกว ให้ยับย่อย
มิมั่นคง ลงหลัก สลักลอย
ถามเธอหน่อย..ตัดใจใช้ อะไรทอน...?

ตัดอย่างอื่น หมื่นพัน ก็บั่นสิ้น
ตัดดวงจินต์ นี้อนาถ ยากขาด,ถอน
ณ.วันนี้ ความหลัง ฝังอาวรณ์
ยามจะนอน หมอนยังชุ่ม อุ้มน้ำตา

"ดิน"