ใครเขาว่าอย่างไรอย่าไปสน
เพราะเราคือตัวตนที่พ้นผ่าน
อุปสรรคขวากหนามที่ตามราน
ชนะมารมากมายไร้ชายครอง
ผ้าขี้ริ้วห่อทองคนมองผ่าน
ยังสำราญอยู่ได้ด้วยใจผ่อง
เถิดสักวันสันนิวาสสวาทปอง
เห็นเนื้อทองภายใน...ร้องไชโย
“ไพร พนาวัลย์”
มีทองฟ้า อ่าอำไพ ไว้เป็นเพื่อน
ช่วยลบเลือน เกลื่อนทุกข์ทน จนอักโข
ระหกระเหิน เดินทาง อย่างเซโซ
คนฮาโห่ โถเรา เขาแดกดัน
ผ้าขี้ริ้ว พลิ้วไหว ใส่เรือนร่าง
ระหกระเหิน เดินทาง กลางฝั่งฝัน
ใครเกียดเรา เมามัว ช่างหัวมัน
เท่าเทียมกัน วันสุดทาย ตายจากลา
ใครจะหา ว่าแปลก แยกตัวตน
เพราะความจน หม่นหมอง มองว่าบ้า
ทุกชีวิต อนิจจัง สั่งขารา
อีกไม่ช้า ข่าแก แก่เจ็บตาย
ผ้าขี้ริ้ว ผิวคล้ำ กระดำด่าง
มอมแต่ร่าง ข้างใน ใสเฉิดฉาย
ใครจะว่า บ้าบอ ก็ไม่อาย
ไม่ให้ร้าย บ้ายสี กดขี่ใคร
ใครนินทา ว่าเรา อย่าเศร้าหม่น
ชีวิตคน จนรวย ช่วยไม่ได้
เมือดับดิ้น สิ้นชีวา เขาพำไป
ถูกเผาไหม้ ในเตา เท่าเทียมกัน
ชลนา ทิชากร
ช่วยลบเลือน เกลื่อนทุกข์ทน จนอักโข
ระหกระเหิน เดินทาง อย่างเซโซ
คนฮาโห่ โถเรา เขาแดกดัน
ผ้าขี้ริ้ว พลิ้วไหว ใส่เรือนร่าง
ระหกระเหิน เดินทาง กลางฝั่งฝัน
ใครเกียดเรา เมามัว ช่างหัวมัน
เท่าเทียมกัน วันสุดทาย ตายจากลา
ใครจะหา ว่าแปลก แยกตัวตน
เพราะความจน หม่นหมอง มองว่าบ้า
ทุกชีวิต อนิจจัง สั่งขารา
อีกไม่ช้า ข่าแก แก่เจ็บตาย
ผ้าขี้ริ้ว ผิวคล้ำ กระดำด่าง
มอมแต่ร่าง ข้างใน ใสเฉิดฉาย
ใครจะว่า บ้าบอ ก็ไม่อาย
ไม่ให้ร้าย บ้ายสี กดขี่ใคร
ใครนินทา ว่าเรา อย่าเศร้าหม่น
ชีวิตคน จนรวย ช่วยไม่ได้
เมือดับดิ้น สิ้นชีวา เขาพำไป
ถูกเผาไหม้ ในเตา เท่าเทียมกัน
ชลนา ทิชากร