
(โคลง๔สุภาพ)
๐สิ้นดวงประทีปแล้ว มนุษย์เอย
ปราชญ์เอกองค์ทรงเคย ส่องหล้า
บถมรรคไฉนเลย ยังสว่าง
ไร้ภิกษุแกล้วกล้า ไป่ใกล้นฤพาน
๐เก็จแก้วกาญจน์แก่เกล้า สาธุชน
ทรงเทศน์สั่งสอนบน ศาสน์แล้
ทั้งปริยัติปน วิปัส- สนาเนอ
มุ่งมรรคมุ่งธรรมแก้ ทุกข์ด้วยพระเทศนา
๐พระญาณสังวรล้ำ เลิศศรี
ทรงเปี่ยมพระปารมี ปรัชญ์กล้า
จริยวัตรหมดจดวจี เป็นเอก
เยี่ยงอย่างสงฆ์ทั่วหล้า พฤฒิล้วนธรรมวิสัย
๐ทรงเสด็จไกลสู่ชั้น ธรรมพิมาน
ด้วยพระคุณไพศาล ส่งไซร้
ข้าพระองค์นอบน้อมมาน ส่งเสด็จ
แลจดจารกถาไว้ ก่อเกื้อโกศลฯ


