หลงรักสาวหน้าใสคนไกลบ้าน
ถูกรังควานหลายคราจนหน้าเหี่ยว
ต้องอกร้าวระบมถูกคมเคียว
ที่มาเกี่ยวก้อยใจจนไหม้เกรียม
มองฟากฟ้าหน้าเศร้าเพราะเราเซ่อ
อยากพบเจอสักคราตอนมาเยี่ยม
กลัวว่าเธอบอกปัดไม่ทัดเทียม
ต้องทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม จั๊กกะเดียมจัง
“ไพร พนาวัลย์”
กลอนธรรมดาคักๆ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
