แหม่...เหมือนผมเปี๊ยบเลยคนเคยว่า
ยัยปลาร้าคนนี้มีมนต์ขลัง
หน้าขี้เหร่มีแฟนแสนโด่งดัง
แสดงหนังดาวร้ายสบายแฮ
อดีตพอดูได้ไม่อายเขา
บัดนี้เจ้าปล่อยองค์ต้องปลงแย่
มองเห็นสาวแสนงามมองตามแจ
โห...ยั...แก่ ร้องด่า..ไอ้บ้...าม (เซนเซ่อร์)
รู้ก็รู้ว่าเรานั้นเข้าขั้น
นกเขาไม่เคยขันยังหมั่นหยาม
มองเด็กสาวนิดหน่อย แหม..คอยตาม
เดี๋ยวถูกหามไปที่ชอบ...จะร้องไห้..!!
“ไพร พนาวัลย์”
หาทางหนี จากกัน มันไม่ง่าย
เธออย่าหมาย เขี่ยทิ้ง ยิงไส้ไหล
ทราบแล้วเปลี่ยน เพียรถาม หยามทำไม
รู้หรือไม่ พ่อฉัน นั้นนักเลง
ฉันแต่งหน้า ทาปาก บอกมากเรื่อง
ในใจเคือง ขุ่นขัด ซัดแก้มเป่ง
พอแต่งองค์ ทรงเก๋ เป๋ไปเอง
ทำอวดเก่ง แบบนี้ เดี๋ยวตีตา
ไม่เคยด่า ว่าให้ ได้เจ็บช้ำ
โอ๋ประจำ หวานถ้อย คอยจ๊ะจ๋า
ไยหาเรื่อง เสมอ เจอทุกครา
เรียกแต่ยาย ปลาร้า ฆ่าฉันเลย..(ดีไหม?)
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
