ฮ่วย! ตู้อันนี่...คือเว่าจั่งซั่น...
โอ่ย....โอ่ยย....โอ่ยยยยยย
(ลำเพลิน)
ฮาแต่เปิดผ้าม่านกั้ง.....ออกมานั่งเทิ่งเตียง
ยินแต่เสียงเพลงลา......ผู้ใด๋มาโห่ฮ่อง...
สวัสดีเด้อพี่น้อง....ผมจอบมาส่องเบิ่ง....เห็นแต่เงาเมิ่งเกิ่ง....ย่างรำเซิ้งจ่มมนตร์
ผมละย่านบ่แมนคน....เลยแลนวนเมือบ้าน...เลยแลนวนเมือบ้าน......
(กรูรูรูรูรูรูรู............อ้าวย่อน)
โอย...เดนาง...โอยเด้อนาง....ละมันเดิกมาแล้ว...กะเสียงแมวฮ่องมาว...หรือแมนแมวแม่ป้า...มาฮ่องใส่หู
คิด..ฮอดซู่....คิดฮอดซู่...ก็เอาแว่นมาแงง...เห็นเงาคำแพง...ละนั่งเทียมแว่นแก้ว...ละนั่งเทียมแว่นแก้ว...อึอึอึ
(ทำลูกคอเก้าชั้น...เลียนแบบมนสิทธิ์ คำสร้อย)
ศรีเปรื่อง
๒๓ ต.ค. ๒๕๕๖
ปล.
วันนี้ว่างจัด...เลยหาอะไรแผลง ๆ เล่น
จริง ๆ หมอลำ ผมแต่งไม่เป็นหรอก....แต่มีบทเก่งที่เคยหัดร้องตอนสมัยประถมอยู่บทหนึ่ง
เอามาเป็นแบบ...แล้วแกะ ๆ ก็เลยออกมาเป็นอย่างที่เห็นนี่แหละ
อธิบายศัพท์:
ฮ่วย! = คำอุทานแสดงความไม่พอใจ
ตู้ = คำเรียกชื่อคนแก่ ของคนแถบอีสานเหนือ (อุดรฯ, หนองคาย, หนองบัวลำภู....)
เว่า = พูด
จั่งซั่น = อย่างนั้น, อย่างนี้
เทิ่ง = บน
จอบ = แอบ
ฮ่อง = ร้อง
จ่ม = บ่น
ย่าน = กลัว
แมน = ใช่
แลน = วิ่ง
เมือ = กลับ
ย่อน = อาการยุบ ๆ ยืด ๆ ในที่นี้สื่อถึงการรำ ออกสเต็ปแดนซ์แนวอีสาน
เดิก = ดึก
"เมิ่งเกิ่ง" ขนาดลูกอีสานร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างผมก็ไม่ชัดในความหมาย มันน่าจะแปลว่า "ใหญ่ เห็นชัดถนัดตา" ทำนองนี้ (มั้ง)
"คำแพง" จริง ๆ เป็นคำวิเศษณ์ มีความหมายในทำนองว่า น่ารัก น่าทะนุถนอม
(ในภาษาพูดไม่ว่าจะไทยกลาง หรือ ไทยอีสาน จะเอาคำวิเศษณ์ไปใช้เป็นคำนามอยู่เสมอ ๆ
เช่น เฮ้ย! ไอ้อ้วนไปไหนมา คือ จริง ๆ เขาไม่ได้ชื่ออ้วนหรอก แต่เขาตัวอ้วน อิอิ)
แงง = ส่อง (กระจก) ดูตัวเอง (คำนี้ ต้องออกเสียงยาวกว่าภาษากลางนิดหนึ่ง)
เทียม = คู่กัน, อยู่กับ, อยู่ข้าง
ถอดความ:
อ้าว! ทำไมลุงถึงพูดอย่างนั้นล่ะ
เมื่อเปิดผ้าม่าน (หมอลำจะเปิดผ้าม่านตอนเริ่มแสดง) ผมก็ออกมานั่งที่เตียง
ได้ยินเสียงเพลงลา....ก็ตงิด ๆ ใจสงสัยว่ากันใครมาร้อง
สวัสดีครับพี่น้อง (เห็นหมอลำเขาชอบใช้ประโยคนี้เลยเอาใส่ไว้เท่ห์ ๆ งั้นแหละ)
ผมเลยออกมาดู เห็นเงาใหญ่ ๆ กำลังเดินรำเซิ้งพร้อมกับบ่นบริกรรมคาถา
ผมกลัวว่าจะไม่ใช่คน....ก็เลยวิ่งหนีกลับบ้าน
โอ้น้องเอย...เมื่อตกดึก...ก็มีเสียงแมวร้อง "มาว ๆ ๆ" หรือจะเป็นแมวของคุณป้า มาส่งเสียงให้ได้ยินถึงข้างหู
คิดถึงคนรัก ก็เลยแว่นมาส่องดูตัวเอง...แต่กลับเห็นเป็นเงาของเธอ (ท่อนลำท่อนนี้ผมไม่ได้แต่งเอง จำเขามาอีกที อิอิ)
โอ่ย....โอ่ยย....โอ่ยยยยยย
(ลำเพลิน)
ฮาแต่เปิดผ้าม่านกั้ง.....ออกมานั่งเทิ่งเตียง
ยินแต่เสียงเพลงลา......ผู้ใด๋มาโห่ฮ่อง...
สวัสดีเด้อพี่น้อง....ผมจอบมาส่องเบิ่ง....เห็นแต่เงาเมิ่งเกิ่ง....ย่างรำเซิ้งจ่มมนตร์
ผมละย่านบ่แมนคน....เลยแลนวนเมือบ้าน...เลยแลนวนเมือบ้าน......
(กรูรูรูรูรูรูรู............อ้าวย่อน)
โอย...เดนาง...โอยเด้อนาง....ละมันเดิกมาแล้ว...กะเสียงแมวฮ่องมาว...หรือแมนแมวแม่ป้า...มาฮ่องใส่หู
คิด..ฮอดซู่....คิดฮอดซู่...ก็เอาแว่นมาแงง...เห็นเงาคำแพง...ละนั่งเทียมแว่นแก้ว...ละนั่งเทียมแว่นแก้ว...อึอึอึ
(ทำลูกคอเก้าชั้น...เลียนแบบมนสิทธิ์ คำสร้อย)
ศรีเปรื่อง
๒๓ ต.ค. ๒๕๕๖
ปล.
วันนี้ว่างจัด...เลยหาอะไรแผลง ๆ เล่น
จริง ๆ หมอลำ ผมแต่งไม่เป็นหรอก....แต่มีบทเก่งที่เคยหัดร้องตอนสมัยประถมอยู่บทหนึ่ง
เอามาเป็นแบบ...แล้วแกะ ๆ ก็เลยออกมาเป็นอย่างที่เห็นนี่แหละ
อธิบายศัพท์:
ฮ่วย! = คำอุทานแสดงความไม่พอใจ
ตู้ = คำเรียกชื่อคนแก่ ของคนแถบอีสานเหนือ (อุดรฯ, หนองคาย, หนองบัวลำภู....)
เว่า = พูด
จั่งซั่น = อย่างนั้น, อย่างนี้
เทิ่ง = บน
จอบ = แอบ
ฮ่อง = ร้อง
จ่ม = บ่น
ย่าน = กลัว
แมน = ใช่
แลน = วิ่ง
เมือ = กลับ
ย่อน = อาการยุบ ๆ ยืด ๆ ในที่นี้สื่อถึงการรำ ออกสเต็ปแดนซ์แนวอีสาน
เดิก = ดึก
"เมิ่งเกิ่ง" ขนาดลูกอีสานร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างผมก็ไม่ชัดในความหมาย มันน่าจะแปลว่า "ใหญ่ เห็นชัดถนัดตา" ทำนองนี้ (มั้ง)
"คำแพง" จริง ๆ เป็นคำวิเศษณ์ มีความหมายในทำนองว่า น่ารัก น่าทะนุถนอม
(ในภาษาพูดไม่ว่าจะไทยกลาง หรือ ไทยอีสาน จะเอาคำวิเศษณ์ไปใช้เป็นคำนามอยู่เสมอ ๆ
เช่น เฮ้ย! ไอ้อ้วนไปไหนมา คือ จริง ๆ เขาไม่ได้ชื่ออ้วนหรอก แต่เขาตัวอ้วน อิอิ)
แงง = ส่อง (กระจก) ดูตัวเอง (คำนี้ ต้องออกเสียงยาวกว่าภาษากลางนิดหนึ่ง)
เทียม = คู่กัน, อยู่กับ, อยู่ข้าง
ถอดความ:
อ้าว! ทำไมลุงถึงพูดอย่างนั้นล่ะ
เมื่อเปิดผ้าม่าน (หมอลำจะเปิดผ้าม่านตอนเริ่มแสดง) ผมก็ออกมานั่งที่เตียง
ได้ยินเสียงเพลงลา....ก็ตงิด ๆ ใจสงสัยว่ากันใครมาร้อง
สวัสดีครับพี่น้อง (เห็นหมอลำเขาชอบใช้ประโยคนี้เลยเอาใส่ไว้เท่ห์ ๆ งั้นแหละ)
ผมเลยออกมาดู เห็นเงาใหญ่ ๆ กำลังเดินรำเซิ้งพร้อมกับบ่นบริกรรมคาถา
ผมกลัวว่าจะไม่ใช่คน....ก็เลยวิ่งหนีกลับบ้าน
โอ้น้องเอย...เมื่อตกดึก...ก็มีเสียงแมวร้อง "มาว ๆ ๆ" หรือจะเป็นแมวของคุณป้า มาส่งเสียงให้ได้ยินถึงข้างหู
คิดถึงคนรัก ก็เลยแว่นมาส่องดูตัวเอง...แต่กลับเห็นเป็นเงาของเธอ (ท่อนลำท่อนนี้ผมไม่ได้แต่งเอง จำเขามาอีกที อิอิ)
โอ้..สุดยอด..แสดงว่าว่างจริง
เรานั่งนิ่ง แน่นั่น พลันขยับ
จะเดินหน้า ม้าย่อง น่องดันพับ
เมายาดอง ลำยองหลับ ประทับทรวง
อยากจะเซิ้ง จะลำ ทำเก้อเขิน
เสียงลำเพลิน ผู้ป่าวเปรื่อง ถึงเมืองหลวง
ผิดจังหวะ ท่าเต้น เห็นแต่พวง-
แก้มย้อยยวง พุงเขยื้อน เหมือนหมูบิน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
