[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตรีประภัสร์ โสม]

ยินถ้อยคำหนึ่งโสมโฉมสวรรค์
สุดจะกลั้นปรีดาอุราไหว
น้ำตาเล็ด...ขวยเขินสะเทิ้นใจ
เพราะนงไพร...เข้าถึงซึ่งคำชาย

ทุกชีวิต...แต่กำเนิด...ก็เกิดทุกข์
ประสบสุข...วนเวียน..ผลัดเปลี่ยนสาย
เป็นฉะนี้...ตราบสิ้น...ชีวินวาย
เกิดเพื่อตาย...คืออุบัติ "สัจนิรันดร์"

โอ้มนุษย์...เกิดมา...น่าอดสู
ทุกคนรู้...สุดท้าย..ปลายทางนั่น
จึ่งเสาะหา...ว่าอะไร...นัยสำคัญ
ต่อชีวัน...ก่อนม้าง...มล้างชนม์

ต่างมุ่งหมายให้คลาศปลาตทุกข์
พบแต่สุข...กระทั่งจิต...คิดสับสน
บ้างขวนขวย...วัตถุเปรอ..บำเรอตน
พลั้งหลุดเข้าสู่ถนน...ทางคนเลว

แค่หนึ่งท้องสองมือ...ใยถือเยอะ
ความคิดเลอะ...เปรอะตม...จมสู่เหว
กิเลสหนา...เกาะวน...จนรอบเอว
ดั่งมันเปลว...หมูอ้วน...ท้วนสามานย์

ศรีเปรื่อง
๒๒ ต.ค. ๒๕๕๖

กลอนพาไปครับ (จริง ๆ ในโลกไซเบอร์...ผมน่ะ หาสาระไม่ได้หรอก อิอิ)

ธรรมดาเกิด และดับ คู่กับโลก
สุขและโศก ที่ใจ ใฝ่แตกฉาน
มักยึดมั่นถือเมินจะเกินการ
คงต้องอ่าน สายกลาง นั่นทางดี

งูลอกคราบ ทิ้งไว้ งูไม่หวง
ส่วนคนห่วง ในรัก หนักหนานี่
ในโลกหา ยืนยง คงไม่มี
ควรหรือที่ ยึดมั่น กันเกินกาล

ถ้าปลอบใจ ได้ว่า ธรรมดาโลก
ตัดความโศก สิ้นอาลัย ในสงสาร
มันก็เป็น อย่างนี้ มีมานาน
พบแล้วผ่าน พลัดพราก ยังมากเอย..

หนึ่งโสม..