บนเส้นทางชีวิตที่คิดสู้
แม้จะรู้ว่าด้อยยิ่งน้อยค่า
แต่มนุษย์สุดประเสริฐที่เกิดมา
จากบิดรมารดาฟ้าประทาน
สถานการณ์บังคับต้องรับแน่
รู้จักแก้รู้จักก้าวอย่างห้าวหาญ
เกิดมาต้องต่อสู้กับหมู่มาร
ประสบการณ์ผ่าน,ลด,คือบทเรียน
ตั้งความหวังเอาไว้ต้องได้แน่
อาจพ่ายแพ้,เอนโอน,ดั่งโดนเฆี่ยน
อดทนสู้ทุกยามด้วยความเพียร
ปักดวงเทียนข้างหน้าอย่างท้าทาย
เมื่อคิดดี ทำดีพูดดีด้วย
กุศลช่วยแน่นอนแม้ตอนพ่าย
ใช้สติปัญญาตั้งหน้าพาย
แม้เดียวดายก็ยังเด่นดั่งเพ็ญจันทร์
โสมส่องแสงสีนวลอย่าครวญคร่ำ
เมฆสีดำกล้ำกรายทำลาย,คั่น
ท้องนภาสีครามยังตามทัน
คงสักวัน “หนึ่งโสม”คือ โคมทอง
“ไพร พนาวัลย์”
เหนื่อยและท้อพอไหวนะใจเอ๋ย
ฝึกให้เคยเอาไว้อย่าได้หมอง
เพราะวิถีที่เห็นเป็นครรลอง
ที่เราต้องก้าวผ่านสร้างงานกัน
ที่ลุงเคี่ยวเที่ยวเน้นจนเห็นผล
ฝึกคิดค้นจนผ่านสู้หาญฝัน
ทั้งตบแต่งเติมต่อก่อทุกวัน
ผลงานนั้นเริ่มงามไปตามกาล
ลุงเพิ่มปุ๋ยลุยสร้างบนทางท้อ
แรงเสริมล่อต่อใจให้สืบสาน
เริ่มผลิดอกออกผลยลตระการ
เริ่มเบ่งบานหอมฟุ้งจรุงใจ...
โสมขอกราบขอบพระ
คุณลุงไพรฯที่คอย
สอนสั่งเจ้าค่ะ
หนึ่งโสม...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
