นั่งร้องไห้ร้องห่มเพราะตรมโศก
ดั่งถูกโขกถูกสับจนตับสั่น
ใจถูกล้วงถูกควักไร้หลักยัน
ถูกบีบคั้นจนแตกจนแหลกลาญ
เพราะหลงรักหลงฝันในวันชื่น
สุดกล้ำกลืนลื่นไหลจนใจด้าน
หลงศรัทธาเมามัวเจ้าตัวมาร
ที่พล่าผลาญดวงใจจนไร้แรง
ร้องไห้เถิดอยากร้องให้ก้องฟ้า
ให้น้ำตาหลั่งไหลจนใจแห้ง
ล้างลูกตาของเจ้าที่เศร้า,แดง
แล้วพลิกแพลงบินตรง...ก้าวลงคาน
“ไพร พนาวัลย์”
ไม่ตายหรอก บอกให้ เธอไกลฉัน
ยังสุขสันต์ มั่นใจ ไม่ฟุ้งซ่าน
แม้รอยยิ้ม พิมพ์ใจ ไม่ชื่นบาน
ยิ้มเคยหวาน พานขม ข่มใจตน
แกงถ้วยเก่า เขากิน จนสิ้นรส
พอยามอด ซดใหม่ ได้หลายหน
เจอถ้วยใหม่ ไกลห่าง ร้างกมล
น้ำใจคน วนจริง ทิ้งฉันไป
สมควรไหม ใจฉัน นั้นจะแค้น
สูญเสียแฟน แหนหวง ทรวงหมองไหม้
กี่คนแล้ว แคล้วเรา เศร้าไปไย
ต้องทำใจ ไว้หนา อย่าลำเค็ญ
เมินเสียเถิด เชิดหน้า น้ำตาตก
อยู่ในอก หมกไหม้ ใครจะเห็น
เงินเหรียญบาท พลาดหก ตกกระเด็น
สาดกระเซ็น เป็นน้ำตา บ่าไหลนอง
ชลนา ทิชากร
ยังสุขสันต์ มั่นใจ ไม่ฟุ้งซ่าน
แม้รอยยิ้ม พิมพ์ใจ ไม่ชื่นบาน
ยิ้มเคยหวาน พานขม ข่มใจตน
แกงถ้วยเก่า เขากิน จนสิ้นรส
พอยามอด ซดใหม่ ได้หลายหน
เจอถ้วยใหม่ ไกลห่าง ร้างกมล
น้ำใจคน วนจริง ทิ้งฉันไป
สมควรไหม ใจฉัน นั้นจะแค้น
สูญเสียแฟน แหนหวง ทรวงหมองไหม้
กี่คนแล้ว แคล้วเรา เศร้าไปไย
ต้องทำใจ ไว้หนา อย่าลำเค็ญ
เมินเสียเถิด เชิดหน้า น้ำตาตก
อยู่ในอก หมกไหม้ ใครจะเห็น
เงินเหรียญบาท พลาดหก ตกกระเด็น
สาดกระเซ็น เป็นน้ำตา บ่าไหลนอง
ชลนา ทิชากร