~เคยหยอกล้อ ต่อกลอน ในบ้านนี้
นานหลายปี ที่ห่างหาย ไม่ส่งข่าว
มาวันนี้ ได้กลับมา แต่งเรื่องราว.
เมื่อครั้งคราว จากบ้านกลอน เมื่อสามปี
~ด้วยภาระ หน้าที่ เมื่อวัยเด็ก.
เหมือนดั่งเหล็ก โดนความร้อน แล้วเปลี่ยนสี
สอนหัดง่าย อนาคต ทำงานดี.
เป็นดั่งที่ พ่อและแม่ ท่านภูมิใจ
~มาวันนี้ ได้คลิ้กเข้า บ้านหลังเก่า.
เมื่อทุกข์เศร้า กลอนคอยปลอบ มิไปไหน
แต่งมั่วซั่ว สัมผัสผิด.ไม่เหมือนใคร.
มีผู้ใด จะสนใจ เป็นเพื่อนกลอน.
ตัวฉัน*
๒๐ ต.ค. ๒๕๕
[/color]นานหลายปี ที่ห่างหาย ไม่ส่งข่าว
มาวันนี้ ได้กลับมา แต่งเรื่องราว.
เมื่อครั้งคราว จากบ้านกลอน เมื่อสามปี
~ด้วยภาระ หน้าที่ เมื่อวัยเด็ก.
เหมือนดั่งเหล็ก โดนความร้อน แล้วเปลี่ยนสี
สอนหัดง่าย อนาคต ทำงานดี.
เป็นดั่งที่ พ่อและแม่ ท่านภูมิใจ
~มาวันนี้ ได้คลิ้กเข้า บ้านหลังเก่า.
เมื่อทุกข์เศร้า กลอนคอยปลอบ มิไปไหน
แต่งมั่วซั่ว สัมผัสผิด.ไม่เหมือนใคร.
มีผู้ใด จะสนใจ เป็นเพื่อนกลอน.
ตัวฉัน*
๒๐ ต.ค. ๒๕๕
ขอต้อนรับ “ตัวฉัน”ในวันนี้
อย่าหลบลี้หนีหายรำบายซ่อน
พบเพื่อนเก่าคุ้นหน้าใจอาทร
จงอย่าจรจากไกลเยื่อใยมี
จบภาระหน้าที่มาเที่ยวท่อง
ณ หอห้องบ้านกลอนวอนอย่าหนี
ถึงกลอนจะไม่งามก็ตามที
เพียงคนดีพบสุขในทุกวัน
“ไพร พนาวัลย์”
๒๐ ต.ค.๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
