ทีกับก้อยปล่อยปละตามยถา
มิห่วงหาตาแลแดพิศเพ่ง
ว่าใครหนึ่งซึ้งซะนะตะเอง
ปล่อยนั่งเซ็งเล็งลางอย่างเดียวดาย
อยู่เหงาเหงาอย่างเงียบเงียบเปรียบหมาวัด
ซึ่งจรจัดขัดแท้แม้สหาย
ไร้ที่พักหลักหวังซังกะตาย
ช่างเลือนลาชราชายยังหลายใจ
ก้อย...ขอฝากตัวมั่งดิ คุณอารพีฯ 
ก้อย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
