หมุนคว้างหมุนหล่นร่วงควงใบหมุน
ท่ามแดดอุ่น..อุ่นไอ ไยยังหนาว
พลิ้วยอดไผ่..ไผ่พลิ้ว ปลิวร่วงกราว
หนาวยังหนาว..เหน็บในหัวใจตน
ใบไผ่พลิ้วปลิวหายกลางสายหมอก
ธารระลอกวิบไหวพาใจหม่น
พร่างสายลมแผ่วเบาเหงาเกินทน
ใบไผ่วนหล่นหาย..คล้ายสั่งลา
ฟ้าแต้มสีชมพู..ฟ้าดูสวย
ไยจึงช่วยซ่อนเล่ห์เสน่หา
หรือฟ้าแอบเป็นใจให้รักมา
แล้วไยฟ้าตัดเยื่อใยให้คนตรม
ใบไผ่หมุนหล่นร่วงควงใบหมุน
แก้มอุ่นอุ่น..ของใครหัวใจขม
อุ่นน้ำตารินไหลใครระทม
ท่ามสายลม ใบคว้าง..ไผ่ร้างกอ
~ ประภาคาร ~
สิ่งที่ออกมาจากหัวใจ..ช่ า ง ไ ร้ ก ฏ เ ก ณ ฑ์ ♥ ไอ๊ย่ะ ♥