หนึ่งโสมซาบ ซึ้งจริง จนนิ่งอึ้ง
สุดจะทึ่ง พี่ศรีเปรื่อง เฟื่องชวนฝัน
ทางรักนี้ ที่พี่พา น้องฝ่าฟัน
ตัวน้องนั้น ยังไม่พร้อม ยอมร่วมเดิน
กังวานรัก สลักจิต นิ่งคิดอยู่
น้องไร้คู่ ฟังแล้วเคลิ้ม เริ่มขวยเขิน
คารมพี่ กวีรัก ชักจะเพลิน
กลัวเลยเกิน หลงกล กมลใคร
ใต้ร่มเงา รักแร้ เอ้ย! รังรัก
อยากจะพัก อยากจะพิง อิงไม่ได้
โสมอุตส่าห์ วิ่งหนีพ่อ มาตั้งไกล
น้องจะไม่ หันกลับ ลาลับแด..
อยากจะไปบวชชีหนีสงสาร (ตัวเอง^^)
แต่ก็กลัว ขึ้นคาน นานจนแย่
ครั้นจะหนี ความโสด ขาดคนแล
นั่งชะแง้ รอหนุ่ม ก็กลุ้มใจ
มีแต่คน แก่เฒ่า มาเฝ้ามอง
มีลูกสอง เมียสี่ นี่ไม่ไหว
คิดไม่ตก อกหมอง น้องขอไกล
จำต้องไป บวชชี ดีกว่าเอย
หนึ่งโสม..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
