เป็นหยาดฝนหล่นฝันวันเธอเหงา
ช่วยบรรเทาทุกข์ร้อนยามอ่อนไหว
เป็นสายลมแห่งหวังกำลังใจ
พัดพาให้เธอไปต่อยามท้อทน
เป็นบทกลอนอ่อนหวานที่สานต่อ
เพื่อถักทอความหมายคลายหมองหม่น
เป็นดังพี่ดังเพื่อนเฝ้าเตือนตน
เห็นเธอพ้นโศกทุกข์ก็สุขใจ
วันหวั่นหวาด ขลาดเขลา เข้าพาฝัน
ระลึกมั่น ฉันอิง พิงหนุนไหล่
อ้อมอกอุ่น กรุ่นกล่อม หอมอวลไอ
คราหวั่นไหว ใจน้อง ปองเชยชิน
ยามท้อแท้ แดหวัง นั่งเคียงข้าง
คือลมบาง พลางปลอบ มอบถวิล
ฝากกลับหวน ทวนไป ให้ยลยิน
บอกความนัย ของ"ดิน" ถึงจินต์"ซัมฯ"
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
