บาดแผล
@บาดแผลเกิดจากใจใครคนนั้น
ช่างนานวันเหลือเกินเหมือนเดินหลง
เฝ้าวนเวียนเพียรคิดจิตพะวง
อยากสาบส่งความรักสุดหนักใจ
@โลกเคยสวยรวยรสหมดทุกสิ่ง
เกินอ้างอิงทุกอย่างต่างผลักไส
รักกลับหลอกบอกไว้ง่ายเกินไป
เหมือนเลื่อนไหลไร้ใจไม่ใยดี
@เคยจับมือประสานบนลานหญ้า
สบสายตาแทนกมลที่ล้นปรี่
กลางความเงียบเฉียบหนาวราวร้อยปี
เมื่อรู้ว่าวันนี้มีความรัก
@เก็บดอกไม้ดอกสวยด้วยใจหวาม
แซมผมงามริมแก้มแต้มไรหยัก
ใครกันหนอเคยค้อนอ้อนยิ่งหนัก
ว่าหนาวรักหนักหนาคราลมโชย
@แล้ววันนี้มีไหมใจดวงนั้น
หลายคืนวันคอยคว้างช่างห่างโหย
คงไร้ฝันสิ้นแล้วดอกแก้วโรย
ยินยอมโดยจำยอมวันตรอมตรม
/////////////////
พงศ็ภัณฑ์
๑๓/๑๐/๕๖
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
22 พฤศจิกายน 2024, 04:05:AM | |||
|
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน > บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ > หมวดบทกวี บทกลอนเศร้า > กลอนเหงา > หัวข้อ: บาดแผล (ผู้ดูแล: ดิษฐา, แป้งน้ำ) > List คำชม สำหรับข้อความนี้
ผู้เขียน | หัวข้อ: บาดแผล (อ่าน 5936 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: