นั่งเขียนกลอนตอนค่ำหลังหม่ำข้าว
แลเห็นเจ้าเศร้าซมระทมที่
ถูกใครแทงข้างหลังแทบคลั่งซี
ไหนบอกพี่สักคำใครทำ พัน?
นั่งเขียนกลอนตอนหนังกำลังสนุก
กลอนจึงจุกจับเจ่าไม่เข้าขั้น
ไม่สัมผัสกับใครเลยไม่มันส์
เพราะตาฉันมันเพลินหนังเชิญชวน
นั่งเขียนกลอนตอนดึกชักนึกหน่าย
กระสับกระส่ายร่ายวจีไม่ถี่ถ้วน
แสนคิดถึงคนดีไยตีรวน
หรือว่าจวนวัยทองแล้วน้องนาง?
“ไพร พนาวัลย์”