ถึงสมาคม ชาวใต้ ใจสิ้นหวัง
น้ำตาพัง เป็นทาง ต่างขื่นขม
นัดกันไว้ คลาดเคลื่อน เลื่อนลอยลม
มัวแต่งม โข่งอยู่ ดูท่าที
จวนจะได้ เวลา ครานัดหนอ
เดินลัดต่อ ถ่อตาม ถามทุกที่
ของหลายหลาก มากมาย ลายตาซี
ตามทางมี แม่ค้าขาย ยืนรายเรียง
เสียงตะโกน โหวกเหวก ดั่งเสกแต่ง
มดแมลง แตง,หมู อยู่บนเขียง
อีกปลาเผา ข้าวก้อง ฆ้องตะเกียง
ทั้งลูกเนียง สะตอ หน่อไม้ดอง
ชมตลาด อนาถนัก ชักใจเหงา
ขาดคู่เคล้า เย้าแหย่ ดวงแดหมอง
หากมีเขา มาด้วย ช่วยกันมอง
คงหาของ ได้ไว ใจอาวรณ์
หวนคิดพลาง เดินพลาง ต่างจดจ้อง
เหลือบแลมอง ท่าเรือนั้น พลันสะท้อน
ต้องจองคิว ยาวเหยียด เบียดเสียดร้อน
สายลมอ่อน นิ่งสงัด ไม่พัดมา
ท้องก็หิว คิวเรา เข้าแถวต่อ
จิบน้ำพอ ประทัง หวังเที่ยวหน้า
คงได้ลง เรือแล้ว นะแก้วตา
ยืนจนขา เป็นเหน็บ แสนเจ็บใจ
ก้าวขาลง ในเรือ เชื่อไหมนั่น
ชักใจหวั่น สั่นคลอน หลอนแค่ไหน
วิ่งลัดเลาะ สองฝั่ง ดั่งฤทัย
มีลมเย็น พัดไกว ชื่นใจนัก
ผ่านบ้านเรือน ริมคลอง สองฝั่งฝาก
ยังมีซาก เรือพาย เรียงรายปัก
ผูกลอยคลอ ติดเสา เฝ้ามองชัก
เลี้ยวซ้ายหัก เข้าบึงบัว หัวคะมำ
เห็นนกน้อย เหยียบย่อง มองหาเหยื่อ
อาหารเพื่อ อิ่มท้อง เสียงร้องร่ำ
พอเห็นเรือ เทียบท้าย จึงร่ายรำ
กางปีกดำ ถลาร่อน ก่อนบินไป
พันทอง
แต่งให้เก้าบทน้องต้องพยายามใช้ความสามารถ
ที่เรียนมาลองหัดแต่งเองแล้วก็ส่งมาให้พี่ๆ ที่บ้านกลอนเขาแก้ไขให้ก็ได้นะค่ะ
เห็นน้องมาลงขอให้แต่งนิราศให้ตั้งแต่เมื่อวาน
แต่ไม่ได้บอกว่าจะแต่งไปทำอะไร ส่งอาจารย์ รายงานตอนปิดเทอม และจะใช้เมื่อไหร่
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
